Pytanie jest o tyle istotne, że błędnie wystawiona faktura VAT może prowadzić do odpowiedzialności karnej skarbowej.

Do odpowiedzi na to pytanie niezbędna jest analiza § 19 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur VAT. Otóż do końca 2012 przepis ten stanowił, że oryginał faktury otrzymuje nabywca, zaś kopię zachowuje sprzedawca. Przepis ten nie wymagał więc, aby na oryginale wpisywać słowo „ORYGINAŁ”, a na kopii „KOPIA”, niemniej jednak nawet jeśli tych słów na fakturze nie było, to egzemplarz faktury otrzymywany przez nabywcę był oryginałem, a zatrzymywany przez dostawcę – kopią.

Tymczasem od 1 stycznia 2013 r. przywołany przepis stanowi, że fakturę wystawia się w „jednobrzmiących” egzemplarzach, z których „jeden” otrzymuje nabywca, zaś „drugi” zachowuje w swojej dokumentacji sprzedawca. Oznacza to zatem, że od 1 stycznia 2013 r. oba egzemplarze faktury mają być identyczne. Wpisanie na jednym słowa „oryginał”, zaś na drugim słowa „kopia” pozbawia je tego przymiotu identyczności.

Jak więc wybrnąć z tej sytuacji. Najprościej nie wpisywać już słów „oryginał” i „kopia”. Skoro nie trzeba było ich wpisywać już w 2012 r., a obecnie istnieje wątpliwość, czy można to robić, to najlepszym rozwiązaniem jest zaprzestanie ich używania.

Na marginesie rozważań, należy zauważyć, że zdaniem Ministerstwa Finansów, dalej można oznaczać faktury w omawiany sposób. Problem w tym, że za jakiś czas Ministerstwo może wyrażać odmienny pogląd, czego uczy doświadczenie.

Źródło: kancelariepodatkowe.pl